Partiguide for vidaregåande
Partisystemet vårt
I eit demokrati må det finnast fleire alternativ å stemma på. Dersom ei regjering ikkje møter reell konkurranse om å vinna eit val, kan demokratiet i verste fall svekkjast.
På Stortinget er det i dag 10 parti. Alle desse ønskjer eit best mogleg samfunn, men er usamde om korleis det skal oppnåast.
På same måte som partia, har også folk ulike meiningar om korleis samfunnet bør vera. Derfor treng me eit mangfald av parti, som til saman kan representera folkets meiningar.
Kven skal ein stemma på?
Veldig få finn eit parti som dei er samde med i absolutt alle politiske saker. Dei fleste stemmer på det partiet som ein er mest samde med i dei sakene ein sjølv synest er viktigast.
Kva saker ein er opptekne av, kan endra seg gjennom livet. Faktisk pleier ca. kvar tredje veljar å skifta parti frå eit val til det neste.
Ideologien til partia
For å forstå partisystemet vårt, er ideologi eit viktig omgrep. Med ideologi siktar ein til ein grunnleggjande idé om korleis samfunnet bør vera.
Politikk handlar om kva ein gjer for å styra mot eit slikt samfunn. Viss ein kjenner til ideologiane til partia, kan ein ofte føreseia kva dei meiner om ulike saker.
I Noreg er det spesielt fire ideologiar som er nyttige å vita om for å forstå partia. Det kan vera vanskeleg å plassera partia heilt nøyaktig, fordi ideologiane i blant overlappar kvarandre.
I oversikta under er partia plasserte omtrent der dei høyrer heime. Du kan trykkja på pluss-teikna for å lesa meir om kva som kjenneteiknar dei ulike ideologiane.
Kva parti som kan samarbeida, avheng av ideologien deira. Sjølv om partia er usamde i enkeltsaker, kan dei framleis samarbeida viss den grunnleggjande ideologiske forskjellen ikkje er for stor. Då kan dei vanlegvis finna ein måte å semjast på.
Politiske skiljelinjer
Eit anna omgrep som blir brukt for å forklara forskjellar mellom partia er politiske skiljelinjer. Skiljelinjer handlar om politiske konfliktar som har eksistert i samfunnet i lang tid.
Det er vanleg å sortera partia langs ein akse med ein «venstreside», ein «høgreside» og eit «sentrum».
Poenget med dette er å visa kor stor avstand det er mellom partia, og kor sannsynleg det er at ulike parti kan samarbeida med kvarandre.
Men den klassiske venstre-høgre-aksen passar ikkje like godt for å forklara avstanden mellom partia i alle saker. Derfor er det nyttig å kjenna til fleire skiljelinjer, og vita sånn omtrent kvar partia er på desse.
Veldig mykje av politikken i Noreg kan plasserast i éin av fem skiljelinjer:
- Offentlig-privat dreier seg om kor open ein er for å la private firma tilby velferdstenester som skule, barnehage og helsehjelp.
- Sentrum-periferi handlar om forskjellane mellom store byar og distrikta. Dette rommar mykje, til dømes tilgang på helse- og transporttilbod i distrikta, og fordeling av oppgåver mellom staten og kommunane.
- Religiøs-sekulær går ut på kva rolle tradisjonelle kristne verdiar skal ha i samfunnet. Nokre konkrete døme er synet på abort og religionsundervisning i skulen.
- Vekst-vern handlar om balansen mellom økonomisk vekst og naturvern. Til dømes spørsmål om oljeutvinning.
- Innvandring viser til synet på kor mange flyktningar me bør ta imot og kva slags integreringspolitikk ein ønskjer.
Avstanden mellom partia er ulik avhengig av kva for eit politisk tema det er snakk om. Nokre parti står for døme nærare kvarandre i miljøpolitikk enn i økonomisk politikk. Dette forklarer også kvifor nokre parti kan samarbeida og andre ikkje.
Til dømes valde SV å ikkje bli med i regjering saman med Arbeidarpartiet og Senterpartiet etter valet i 2021. Særleg i miljøpolitikk var avstanden mellom dei tre partia for stor til at dei kunne danna regjering saman.
Eit anna døme fekk me i 2020, då Frp trekte seg frå Solberg-regjeringa. For Frp var avstanden til Venstre og KrF for stor i både miljø- og innvandringspolitikk.
Desse døma viser at sjølv om parti har ideologiske fellestrekk, kan ulike meiningar i enkeltsaker avgjera kva parti som samarbeider. Og motsett: Parti med heilt ulikt ideologisk bakgrunn kan finna saman i enkeltsaker.
Kva for nokre politiske saker som er viktigast for partia og veljarane, endrar seg frå val til val. Derfor kan også evna partia har til å samarbeida med kvarandre endra seg over tid.