For lenge sidan var Noreg ein del av Danmark. Landet heitte Danmark-Noreg og kongen budde i København. Flagget vårt var raudt med eit kvitt kors. I dag kjenner vi det best som det danske flagget.

I 1814 fekk Noreg sitt eige flagg. Flagget var likt det danske, men hadde ei løve i den eine ruta. Dei kalla det Løveflagget.

Kort tid etter fekk Noreg endå eit flagg. Dette var blått og gult med eit merke inst ved stonga. Flagget blir kalla unionsflagget, og no hadde Noreg to flagg. 

Unionsflagget var ganske likt det svenske flagget. For no var nemleg den svenske kongen, også konge i Noreg.

Norske skip måtte bruke unionsflagget når dei skulle segle langt. Dei måtte vise at dei var i union med Sverige, elles kunne dei bli kapra av piratar! Dei svenske skipa hadde nemleg betalt for sjøpass og kunne segle trygt.

Etter kvart var det mange som meinte at Noreg burde ha sitt heilt eige flagg. Fleire teikna sine eigne forslag og sende dei til Stortinget. Forslaga var veldig ulike!

Nokon meinte at løva burde vere med. Andre meinte at flagget måtte ha eit kors. Mange ville ha fargane raudt og kvitt. Raudt fordi det var Noregs hovudfarge og kvitt fordi det vart brukt av norske kongar for lenge sidan.

Men raudt og kvitt blei for likt det danske flagget, det synest i alle fall  Fredrik Meltzer. Han ville heller ikkje ha med løva. Det ville jo vere altfor vanskeleg å måle ho på flagget. Før måla ein nemleg sine eigne flagg.

For dei som allereie hadde eit dansk flagg var jo dette sikkert veldig fint, kanskje dei kunne måle eit blått kors i midten av flagget?

Heilt sidan 1821 har det norske flagget vaia i raudt, kvitt og blått. Desse tre fargane kallar vi «fargane til fridommen», og det er ganske fint å tenkje på når vi feirar 17. mai.